نوروپاتی دیابتی

نوروپاتی دیابتی نوعی آسیب عصبی است که می تواند در صورت ابتلا به دیابت ایجاد شود. قند خون بالا می تواند به اعصاب بدن آسیب برساند.

نوروپاتی دیابتی اغلب اعصاب پا و کف پا را درگیر می کند.

علائم نوروپاتی دیابتی بسته به اعصاب آسیب دیده می تواند به شکل درد و بی حسی در پاها و کف پا تا مشکلات سیستم گوارش، دستگاه ادراری، رگ های خونی و قلب باشد.

بعضی از افراد علائم خفیفی دارند اما در بعضی افراد نوروپاتی بسیار دردناک و ناتوان کننده است.

نوروپاتی دیابتی یک عارضی دیابتیک جدی است که حدود 50% افراد مبتلا به دیابت را درگیر می کند اما می توان با تنظیم قند خون و سبک زندگی سالم از ابتلا به نوروپاتی جلوگیری کرده یا سرعت پیشرفت آن را کاهش داد.

علائم

نوروپاتی به چهار دسته اصلی تقسیم می شود و ممکن است شما به یک یا چند نوع نوروپاتی مبتلا شوید.

علائم به نوع بیماری و عصب آسیب دیده بستگی دارد.

معمولا علائم به تدریج پیشرفت می کنند.

ممکن است تا زمانی که آسیب عصبی قابل توجهی رخ ندهد متوجه چیزی نشوید.

نوروپاتی محیطی

گاهی این نوع نوروپاتی را نوروپاتی محیطی متقارن دیستال می گویند که رایج ترین نوع نوروپاتی است.

این حالت ابتدا بر پاها و سپس بر دست ها و بازوها تاثیر می گذارد.

علائم و نشانه های نوروپاتی محیطی معمولا در شب بدتر می شود و عبارتند از:

• بی حسی یا کاهش توانایی احساس درد یا تغییرات دما
• احساس سوزن سوزن شدن یا سوزش
• درد یا گرفتگی تیز و شدید
• افزایش حساسیت به لمس به طوری که برای بعضی افراد حتی تحمل وزن روتختی نیز می تواند دردناک باشد.
• مشکلات جدی پا مانند زخم، عفونت و درد مفاصل و استخوان

نوروپاتی خودکار

سیستم عصبی خودکار قلب، مثانه، معده، روده ها، اندام های جنسی و چشمان شما را کنترل می کند.

دیابت می تواند با تاثیر بر اعصاب هر یک از این اندام ها باعث ایجاد شرایط زیر شود:

• عدم هوشیاری نسبت به کاهش قند خون ( عدم آگاهی از افت قند خون)
• مشکلات روده یا مثانه
• تخلیه آهسته معده(گاستروپارزی)، تهوع، استفراغ و بی اشتهایی
• تغییراتی در نحوه سازگاری چشم با محل های روشن و تاریک
• کاهش پاسخ جنسی

نوروپاتی پروگزیمال(پلی رادیکولوپاتی دیابتی)

این نوع نوروپاتی که آن را آمیوتروفی دیابتی نیز می نامند اغلب بر اعصاب ران، باسن و پاها تاثیر می گذارد و گاهی ناحیه شکم و قفسه سینه را نیز درگیر می کند.

معمولا علائم در یک طرف بدن ظاهر می شوند اما احتمال سرایت به طرف  دیگر نیز وجود دارد.

در این شرایط علائم عبارتند از:

• درد شدید در ران، باسن یا پایین تنه
• صعف و انقباض شدید عضلات ران
• مشکل برخاستن از حالت نشسته
• درد معده شدید

مونونوروپاتی(نوروپاتی کانونی)

دو نوع مونونوروپاتی وجود دارد: جمجمه ای و محیطی.

مونونوروپاتی به آسیب یک عصب خاص اشاره دارد و می تواند باعث ایجاد شرایط زیر شود:

• مشکل تمرکز یا دوبینی
• درد پشت یک چشم
• فلج یک طرفه صورت(فلج بل)
• بی حسی یا سوزن سوزن شدن دست ها یا انگشتان به جز انگشت کوچک
• ضعف دست ها که ممکن است باعث شود اشیاء از دستتان بیفتند.

چه موقع باید به پزشک مراجعه کرد:

در صورت بروز هر یک از موارد زیر به پزشک مراجعه  کنید:

• بریدگی یا زخم روی پاها که آلوده شده و بهبود نمی یابد.
• سوزش، سوزن سوزن شدن یا درد دست ها یا کف پا که سبب اختلال در انجام فعالیت های روزمره یا خواب می شود.
• تغییرات سیستم گوارش، ادراری یا جنسی
• سرگیجه و غش کردن

انجمن دیابت آمریکا توصیه می کند که غربالگری نوروپاتی بلافاصله بعد از تشخیص دیابت نوع 2 و 5 سال بعد از تشخیص دیابت نوع 1 انجام شود.

پس از آن غربالگری سالیانه توصیه می شود.

علل نوروپاتی

علت اصلی هر نوع نوروپاتی هنوز ناشناخته است.

محققان فکر می کنند با گذشت زمان عدم تنظیم قند خون به اعصاب آسیب می رساند و با اختلال در فرآیند انتقال  و هدایت عصبی باعث ایجاد نوروپاتی دیابتی می شود.

قند خون بالا به ضعیف شدن دیواره عروق کوچکی (مویرگ ها) که وظیفه تامین اکسیژن و مواد مغذی اعصاب را برعهده دارند، می انجامد.

ریسک فاکتورها

تمام افراد دیابتی مستعد ابتلا به نوروپاتی هستند اما ریسک فاکتورهایی که در ادامه اشاره می کنیم بیشتر شما را در معرض آسیب عصبی قرار می دهد:

• کنترل ضعیف قند خون: قند خون کنترل نشده شما را در معرض انواع عوارض دیابت از جمله آسیب عصبی قرار می دهد.
• سابقه دیابت: هر چه مدت زمان ابتلا به دیابت بیشتر باشد خطر وجود نوروپاتی دیابتی هم بیشتر است به خصوص اگر قند خون را به خوبی کنترل نکنید .
• بیماری کلیوی: دیابت می تواند کلیه ها را هم درگیر کند. آسیب کلیوی سموم را به خون می فرستد و این باعث آسیب عصبی می شود.
• چاقی و اضافه وزن: شاخص توده بدنی(BMI) 25 یا بیشتر خطر ابتلا به نوروپاتی دیابتی را افزایش می دهد.
• سیگار کشیدن: استعمال دخانیات رگ ها را سخت و باریک می کند و جریان خون در پا و کف پا را کاهش می دهد. در نتیجه زخم ها دیرتر بهبود می یابند و به اعصاب محیطی آسیب می رساند.

عوارض

نوورپاتی دیابتی می تواند باعث عوارض جدی شود که برای نمونه به چند مورد اشاره می کنیم:

• عدم آگاهی از کاهش قند خون. معمولا سطح قند خون زیر 70 میلی گرم در دسی لیتر باعث لرزش، تعریق و افزایش ضربان قلب می شود اما اگر شما دچار نوروپاتی خودکار باشید، شاید به این علائم هشداردهنده توجه نکنید.
• از دست دادن پا یا انگشتان پا . آسیب عصبی گاهی با بی حسی پا همراه است بنابراین گاهی بدون اینکه متوجه شوید بریدگی های کوچک به زخم و جراحت شدید تبدیل می شوند. در موارد شدید عفونت به استخوان گسترش یافته و مرگ بافت را در پی دارد. در بعضی موارد متاسفانه قطع انگشت، کف یا ساق پا اتفاق می افتد.
• عفونت ادراری و بی اختیاری ادرار. اگر اعصاب کنترل کننده مثانه آسیب ببینند شاید نتوانید مثانه را به طور کامل خالی کنید.در این شرایط باکتری ها در مثانه و کلیه جمع شده و باعث عفونت دستگاه ادراری می شوند. آسیب عصبی بر توانایی احساس نیاز به دفع ادرار یا کنترل عضلات ازادکننده ادرار تاثیر می گذارد و نتیجه آن چیزی نیست جز بی اختیاری ادرار!
• افت شدید فشار خون. آسیب به اعصاب کنترل کننده جریان خون بر توانایی بدن برای تنظیم فشار خون موثر است؛ بنابراین قتی بعد از نشستن از جا بر می خیزید فشار خون شما به شدت افت کرده و باعث سرگیجه و حتی غش کردن می شود.
• مشکلات گوارشی. اگر آسیب عصبی سیستم گوارش را درگیر کند به یبوست، اسهال یا هر دو دچار می شوید. آسیب عصبی دیابتی منجر گاستروپارزی می شود ؛ در این شرایط معده خیلی آهسته تخلیه شده یا هیچ تخلیه ای صورت نمی گیرد و فرد دپار نفخ و سوء هاضمه خواهد شد.
• اختلال عملکرد جنسی. اغلب اوقات نوروپاتی خودکار به اعصاب تنظیم کننده اندام ها جنسی آسیب می رساند. این شرایط با اختلال نعوذ در مردان و مشکلات خشکی واژن و تحریک دشوار در زنان همراه است.
• افزایش یا کاهش تعریق. آسیب عصبی با اثر بر نحوه عملکرد غدد عرق، کنترل مناسب دمای بدن را متخل می کند.

پیشگیری

با کنترل دقیق قند خون و مراقبت از پاها می توانید از نوروپاتی دیابتی و عوارض آن جلوگیری کنید.

کنترل قند خون

انجمن دیابت امریکا توصیه می کند که مبتلایان به دیابت حداقل سالی دوبار آزمایش A1C را انجام دهند.

این آزمایش میانگین سطح قند خون شما را در دو تا سه ماه گذشته تخمین می زند.

شاید اهداف A1C نیاز به شخصی سازی داشته باشد اما برای بسیاری از بزرگسالان A1C کم تر از 7% توصیه شده است.

اگر میزان قند خون شما از هدف تعیین شده بالاتر باشد باید کنترل روزانه را تغییر دهید یعنی مثلا داروهای بیشتری مصرف کنید یا تغییراتی در رژیم غذایی ایجاد کنید.

مراقبت از پا

مشکلات پا از جمله زخم هایی که بهبود نمی یابند یا جراحت و قطع عضو از عوارض شایع نوروپاتی است اما شما می توانید با انجام معاینات دقیق پا حداقل سالی یک بار از بسیاری از مشکلات احتمالی پیشگیری نمایید.

برای مراقبت بهتر حتما توصیه های پزشک را انجام دهید.

در ادامه به چند مورد از اقدامات مراقبتی اشاره می کنیم:

• هر روز پاهایتان را بررسی کنید. به دنبال تاول، بریدگی، کوفتگی، ترک خوردگی، قرمزی یا تورم باشید. برای بررسی قسمت هایی که به سختی قابل دیدن است می توانید از آینه یا یکی از اعضای خانواده کمک بگیرید.
• پاها را خشک و تمیز نگه دارید و آن ها را هر روز با آب ولرم و صابون بشویید. از خیساندن پاها خودداری نمایید. با دقت پاها و بین انگشتان را خشک کنید.
• پاها را مرطوب کنید این کار در جلوگیری از ترک خوردگی موثر است اما بین انگشتان لوسیون یا کرم مرطوب کننده نزنید چون با این کار مکان خوبی برای رشد قارچ ایجاد می کنید.
• ناخن های پا را با دقت کوتاه کنید. لبه ناخن ها را سوهان بکشید تا تیز نباشند.
• جوراب خشک  و تمیز بپوشید. بیشتر از جوراب های پنبه ای یا رطوبت گیر استفاده کنید که نوارهای محکم یا درز ضخیم ندارند.
• کفش طبی مناسب بپوشید. برای محافظت از پاها همیشه کفش یا دمپایی بپوشید. مطمئن شوید که کفش ها کاملا پای شما هستند و به انگشتانتان اجازه حرکت می دهند. پزشک می تواند با ارائه توصیه هایی در انتخاب کفش مناسب به شما کمک کند تا دچار مشکلاتی مانند میخچه یا پینه نشوید.

تشخیص

معمولا پزشک می تواند با انجام معاینه جسمانی و بررسی دقیق علائم و سابقه پزشکی، نوروپاتی دیابتی را تشخیص دهد.

پزشک موارد زیر را بررسی می کند:

• قدرت و تون عضلانی
• رفلکس تاندون ها
• حساسیت به لمس و لرزش

علاوه بر معاینه جسمانی ممکن است برای کمک به تشخیص نوروپاتی آزمایشات زیر نیز تجویز گردد:

• تست فیلامنت. پزشک یک فیبر نایلونی نرم( مونو فیلامنت) را روی قسمت هایی از پوست می کشد تا حساسیت به لمس را بررسی نماید.
• تست حسی. این آزمایش غیرتهاجمی میزان واکنش اعصاب به ارتعاش و تغییرات دما را نشان می دهد.
• آزمایش هدایت عصبی. این آزمایش سرعت هدایت سیگنال های عصبی در دست و پا را مشخص می سازد. از این روش بیشتر برای تشخیص سندرم تونل کارپال استفاده می کنند.
• تست واکنش عضله. این آزمایش که آن را الکترومیوگرافی می نامند با مطالعات هدایت عصبی انجام می شود. در این روش تخلیه الکتریکی عضلات ارزیابی می شود.
• تست اتونومیک. برای تعیین نحوه تغییر فشار خون در موقعیت های مختلف بدنی از آزمایشات خاصی استفاده می کنند.

درمان

نوروپاتی دیابتی هنوز درمان شناخته شده ای ندارد. اهداف درمان به شرح زیر است:

• کاهش سرعت پیشرفت بیماری
• تسکین درد
• کنترل عوارض و بازیابی عملکرد

کاهش سرعت پیشرفت بیماری

کنترل منظم قند خون در محدوده مورد نظر کلید پیشگیری و به تعویق انداختن آسیب عصبی است.

کنترل خود قند خون می تواند بعضی از علائم فعلی شما را بهبود بخشد.

پزشک براساس عواملی مانند سن، سابقه ابتلا و سلامت عمومی شما بهترین محدوده هدف را تعیین می کند.

شاید لازم باشد سطح قند خون شخصی سازی شود اما به طور کلی انجمن دیابت آمریکا برای بیشتر افراد  دیابتی سطح قند خون هدف زیر را توصیه می کند:

• بین 80 تا 130 میلی گرم در دسی لیتر یعنی 4/4 و 2/7 میلی مول در لیتر قبل از غذا
• کم تر از 180 میلی گرم در دسی لیتر دو ساعت بعد از غذا

برای جوانان دیابتی سطح قند خون کم تر و برای افراد مسنی که ممکن است در معرض خطر عوارض قند خون باشند ، سطح خون بالاتر را توصیه می کنند.

به طور کلی و بنابر توصیه های پزشکان ، سطح قند خون قبل از غذا به این صورت است:

• بین 80 تا 120 میلی گرم در دسی لیتر برای افراد 59 ساله و جوانتری که هیچ مشکل پزشکی دیگری ندارند.
• بین 100 تا 140 میلی گرم در دسی لیتر برای افراد 60 ساله و بالاتر و کسانی که به بیماری های دیگری مانند امراض قلبی، ریوی یا کلیوی دچارند.

کنترل فشار خون، حفظ وزن در محدوده سالم و انجام فعالیت بدنی منظم از جمله روش های دیگری هستند که در کاهش یا جلوگیری از بدترشدن نوروپاتی موثرند.

تسکین درد

داروهای تجویزی زیادی برای تسکین درد مرتبط با دیابت وجود دارد اما برای همه افراد مفید نیست.

حتما قبل از مصرف هر گونه  دارو  در مورد مزایا و عوارض جانبی احتمالی آن با پزشک مشورت کنید تا بهترین گزینه را بیابید.

داروهای تجویزی تسکین درد عبارتند از:

• داروهای ضدتشنج. بعضی از داروهایی که برای درمان اختلالات تشنج(صرع) بکار می روند در تسکین درد عصبی موثرند. انجمن دیابت آمریکا توصیه می کند روند درمان  را با پرگابالین شروع کنید. گاباپنتین نیز مسکن خوبی است که عوارضی مانند خواب آلودگی، سرگیجه و تورم دارد.
• داروهای ضد افسردگی. بعضی از داروهای ضدافسردگی باعث تسکین درد می شوند حتی اگر دپار افسردگی نباشید. داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای در تسکین درد عصبی خفیف تا متوسط موثرند. آمیتریپتیلین ، دسیپرامین (نورپرین) و ایمی پرامین (توفرانیل) از جمله این داروها هستند. عوارض جانبی آن ها می تواند آزاردهنده باشد و شامل خشکی دهان و خواب آلودگی است.

مهارکننده های جذب سروتونین و اپی نفرین(SNRI) نوع دیگر از داروهای ضد افسردگی است که با عوارض جانبی کم تری دردهای عصبی را تسکین می دهند. انجمن دیابت آمریکا ا دولوکستین (Cymbalta) را خط اول درمان می داند اما ممکن است از ونلافاکسین (Effexor XR) استفاده شود. عوارض جانبی احتمالی شامل تهوع، خواب آلودگی، سرگیجه، بی اشتهایی و یبوست است.

گاهی اوقات ممکن است یک داروهای ضدافسردگی به صورت ترکیبی با داروی ضد تشنج تجویز شود. این داروها با داروهای مسکن بدون نسخه مانند استامینوفن(تایلنول) یا ایبوپروفن(ادویل، موترین IB) یا پچ های پوستی لیدوکائین (ماده بی حس کننده) نیز مصرف می شوند.

کنترل عوارض و بازیابی عملکرد

برای کنترل عوارض باید از متخصصان مختلف مانند پزشکی که مشکلات دستگاه ادراری را درمان می کند(اورولوژیست) یا متخصص قلب کمک بگیرید.

درمان مورد نیاز شما به عارضه مرتبط با نوروپاتی بستگی دارد:

• مشکلات دستگاه ادراری. بعضی از داروها بر عملکرد مثانه موثرند بنابراین شاید پزشک بعضی از آن ها را تغییر داده یا متوقف کند. برنامه دقیق دفع ادرار هرچند ساعت با اعمال فشار ملایم به قسمت مثانه می تواند  در بهبود بعضی از مشکلات مثانه موثر باشد. برای دفع ادرار از مثانه ای که دچار آسیب عصبی شده روش های دیگری مانند سوندگذاری یا کاتتریزاسیون نیز به کار می رود.
• مشکلات گوارشی. به منظور تسکین علائم و نشانه های خفیف گاستروپارزی- سوءهاضمه، آروغ زدن، تهوع و استفراغ- باید وعده های غذایی کم حجم و مکرری داشته باشید. تغییرات رژیم غذایی و داروها در تسکین گاستروپارزی، اسهال، یبوست و تهوع موثر است.
• فشار خون پایین هنگام ایستادن( افت فشار خون اورتاستاتیک). درمان با تغییرات ساده سبک زندگی مانند عدم مصرف الکل، نوشیدن مقدار زیادی آب و تغییر پوزیشن هایی مانند آرام نشستن یا ایستادن شروع می شود. اگر در هنگام خواب سر تخت را 6 تا 20 اینچ بالا بیاورید از نوسانات فشار خون جلوگیری خواهید کرد. به علاوه ممکن است پزشک استفاده از چسب شکمی را توصیه کند که باعث فشرده سازی شکم یا ناحیه آبدومینال می شود. داروهای متعدد به تنهایی یا با هم، برای درمان افت فشار خون ارتاستاتیک تجویز می شود.
• اختلال عملکرد جنسی. داروهای خوراکی یا تزریقی می توانند عملکرد جنسی بعضی از مردان را بهبود بخشند اما برای همه افراد ایمن و موثر نیستند. دستگاه های وکیوم مکانیکی جریان خون به آلت تناسلی را افزایش می دهند . زنان می توانند از روان کننده های واژینال کمک بگیرند.

سبک زندگی و درمان های خانگی

این اقدامات به شما کمک می کند تا احساس بهتری داشته باشید و کم تر در معرض ابتلا به نوروپاتی دیابتی قرار بگیرید:

• فشار خون خود را کنترل کنید اگر فشار خون بالا و دیابت دارید در معرض ابتلا به عوارض دیگری نیز هستید.
• سعی کنید فشار خون خود را در محدوده ای که پزشک توصیه می کند نگه دارید و حتما در هر مراجعه به مطب آن را چک کنید.
• غذای سالم انتخاب کنید.
• رژیم متعادلی داشته باشید که شامل انواع غذاهای سالم به ویژه سبزیجات، میوه ها و غلات کامل باشد.
• برای حفظ وزن سالم پرخوری را کنار بگذارید.
• فعالیت روزانه را فراموش نکنید.
• ورزش به کاهش قند خون کمک می کند، جریان خون را بهبود بخشیده و قلب را سالم نگه می دارد.
• انجمن دیابت آمریکا به بزرگسالان مبتلا به دیابت توصیه می کند هر هفته 150 دقیقه ورزش با شدت متوسط داشته باشند.
• بهتر است بعد از هر 30 دقیقه نشستن و استراحت چند حرکت سریع انجام دهید.

قبل از شروع ورزش با پزشک خود یا متخصص فیزیوتراپی صحبت کنید.

اگر پاهایتان دچار بی حسی شده بعضی از ورزش ها مانند پیاده روی برایتان مناسب تر است.

اگر در ناحیه پا دچار زخم یا آسیب دیدگی هستید تمریناتی را انجام دهید که وزن زیادی را به پای آسیب دیده تحمیل نکند.

• سیگار نکشید.
• استفاده از تنباکو به هر شکلی باعث کاهش گردش خون در پاها می شود.
• اگر تنباکو مصرف می کنید در مورد راه های ترک مصرف آن با پزشک صحبت کنید.

درمان های جایگزین

درمان ها جایگزین متعددی وجود دارد که می تواند به تنهایی یا در ترکیب با داروها به تسکین درد کمک کند اما قبل از کاربرد هر روش یا مکمل غذایی با پزشک مشورت کنید.

در ادامه به بعضی راهکارهای درمان نوروپاتی دیابتی اشاره می کنیم:

• کپسایسین. کرم کپسایسین که به صورت موضعی روی پوست استعمال می شود در کاهش درد موثر است.
• احساس سوزش و تحریک پوست از جمله عوارض این کرم است.
• اسید آلفا لیپوئیک. این آنتی اکسیدان قوی در بعضی غذاها یافت م شود و ممکن است به تسکین علائم درد عصبی در بعضی افراد کمک کند.
• استیل- ال- کارنیتین. این ماده غذایی به طور طبیعی در بدن ساخته می شود و به شکل مکمل غذایی موجود است.
• در بعضی افراد درد عصبی را کاهش می دهد.
• تحریک عصب الکتریکی از طریق پوست(TENS). شاید پزشک این روش درمانی را برای شما تجویز کند .
• این روش از ارسال سیگنال های درد به مغز جلوگیری می کند.
• TENS به واسطه الکترودهای کوچکی که روی پوست شما قرار گرفته است، تکانه های عصبی محدودی را به مسیرهای عصبی خاص منتقل می کند. اگر این روش ایمن و بی درد است اما برای همه افراد و انواع درد موثر نیست.
• طب سوزنی. طب سوزنی می تواند به تسکین درد نوروپاتی کمک کند وبه طور کلی هیچ گونه عارضه جانبی ندارد.
• به خاطر داشته باشید که شاید درد شما بلافاصله با طب سوزنی آرام نشود و به بیش از یک جلسه درمان نیاز داشته باشید.

حمایت و پشتیبانی

زندگی با نوروپاتی دیابتی سخت و ناامیدکننده است.

اگر احساس افسردگی دارید یا یک مشاور یا درمانگر صحبت کنید.

گروه های حمایتی اطلاعات خوبی در مورد زندگی با نوروپاتی دیابتی در اختیار شما قرار می دهند.

در مورد این گروه های حمایتی یا مراجعه به درمانگر با پزشک خود مشورت کنید.

آمادگی برای ویزیت پزشک

چنانچه قبلا به یک متخصص غدد مراجعه نکرده اید ، در صورت شروع علائم عوارض دیابت این کار را انجام دهید.

متخصص غدد پزشکی است که در زمینه درمان اختلالات متابولیکی مانند دیابت تخصص دارد.

به علاوه ممکن است به یک متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید.

قبل از مراجعه به متخصص موارد زیر را به خاطر بسپارید:

• از محدودیت های قبل از ویزیت مطلع باشید. وقتی وقت ویزیت می گیرید از منشی بپرسید که آیا لازم است از قبل کاری انجام دهید مثلا رژیم تان را محدود کنید.
• علائم ، از جمله علائمی که نامرتبط به نظر می رسد را بنویسید.
• اطلاعات شخصی اصلی مانند استرس های اصلی یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل های مصرفی تهیه کنید.
• اگر قند خون خود را در منزل چک می کنید آن را بنویسید.
• از یکی از دوستان یا اعضای خانواده بخواهید شما را همراهی کند. شاید به خاطر سپردن هر آنچه پزشک می گوید سخت باشد. اگر مطلبی را فراموش کنید همراهتان می تواند به شما کمک کند.

ممکن است سوالاتی از پزشک داشته باشید پس آن ها را بنویسید.

بعضی از سوالاتی که در مورد نوروپات دیابتی مطرح  می شود شامل موارد زیر است:

• آیا محتمل ترین دلیل بروز علائم نوروپاتی است؟
• آیا برای تایید علت علائم باید آزمایش بدهم؟ این آزمایشات به چه صورت است؟
• این شرایط موقتی است یا طولانی مدت؟
• اگر قند خون خود را کنترل کنم این علائم بهبود یافته یا از بین می روند؟
• آیا درمان های دیگری وجود دارد و شما کدام یک را توصیه می کنید؟
• درمان چه عوارض جانبی به همراه دارد؟
• من بیماری های دیگری نیز دارم. چطور می توانم به بهترین نحو آن ها را کنترل کنم؟
• آیا بروشور یا مطبوعات دیگری وجود دارد که بتوانم با خودم ببرم؟ کدام وبسایت ها را پیشنهاد می کنید؟
• آیا لازم است به سایر پزشکان یا متخصصان دیابت و تغذیه مراجعه کنم؟

چه انتظاری از پزشک خود دارید؟

احتمالا پزشک این سوالات را می پرسد:

• کنترل دیابت شما چقدر موثر است؟
• علائم از چه زمانی شروع شد؟
• این علائم موقتی است یا همیشگی؟
• شدت علائم چقدر است؟
• آیا چیزی باعث بهبود علائم شما می شود؟
• چه چیزی علائم شما را بدتر می کند؟
• کدام بخش مدیریت دیابت چالش برانگیز است؟
• چه چیزی در کنترل بهتر دیابت به شما کمک می کند؟