درمان اختلالات روانپزشکی مادام‌العمر نیست
عضو هیئت علمی دانشگاه در گفت‌وگو با آنا: درمان اختلالات روانپزشکی مادام‌العمر نیست عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی گفت: درمان اختلالات روانپزشکی مادام‌العمر نیست و هر اختلالی برای خود طول درمان دارد. کد خبر : 873201 به گزارش گروه آموزش و دانشگاه خبرگزاری علم و فناوری آنا، از ۱۸ تا ۲۴ مهر در ایران هفته سلامت روان نامگذاری شده است. شعار سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۲۳ «سلامت روان یک حق انسانی همگانی» تعیین شده است. احمد احمدی پور، عضو هئیت علمی دانشگاه علوم پزشکی دانشگاه آزاد در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری علم وفناوری آنا گفت: هفته سلامت روان شاید یادآور آن باشد که همه افراد جامعه به اهمیت سلامت روان خود بیش از گذشته بپردازند و آن را جدی بگیرند، وقتی این اتفاق رخ بدهد ما نقش خود را در ارتقای سلامت جامعه هم ایفا کرده‌ایم و کمک بزرگی برای پیشگیری از اختلالات در نسل‌های آینده خواهیم کرد. احمدی‌پور توضیح داد: در واقع فقط وضعیت جامعه روی سلامتی افراد تأثیرگذار نیست و مسئولیت ما در ازای حفظ سلامت روان خود بی‌شک به افزایش سلامتی در سطح جامعه کمک خواهد کرد. وی افزود: میزان ابتلا به اختلالات روانپزشکی در جامعه کم نیست و اگر این میزان از ابتلا به هر دلیلی نادیده انگاشته شود و اهمیت آن در زندگی فردی و اجتماعی ما کمرنگ شود، بی‌شک با مشکلات زیادی در زندگی روبه‌رو خواهیم شد. این روانپزشک با بیان اینکه متاسفانه این میزان ابتلا بعد از همه‌گیری کووید 19 نیز رو به افزایش بوده و پرداختن به اهمیت آن بیش از پیش لازم و ضروری است، گفت: طبق آخرین مطالعات صورت گرفته میزان شیوع این اختلالات در جامعه حدود ۳۰ درصد است که در تهران میزان شیوع از بقیه استان‌ها بالاتر است. هر آسیبی به سلامتی روان ما بی شک سلامت فیزیکی ما را آسیب زده است، افرادی که روان خود را از فیزیک خود جدا می‌دانند بیش از بقیه به سلامتی خود خطر وارد می‌کنند. احمدی پور افزود: ممکن است برخی از اختلالات در افرادی با شرایط خاص بیشتر دیده شود، ولی هیچ فردی نسبت به ابتلای بیماری روانپزشکی مصونیت ندارد و همه باید گوش به زنگ علائم و اختلالات در خود و یا نزدیکان خود باشند. امروزه تاکید می‌شود که اختلالات روانپزشکی نه تنها درمان‌پذیر؛ بلکه قابل پیشگیری هستند. عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی با بیان اینکه متاسفانه طبق مطالعات صورت گرفته بیش از نصف مبتلایان از بیماری خود اطلاعی ندارند و درصد قابل توجهی از مطلعان هم به دنبال درمان نمی‌روند، گفت: باید تاکید کنم که درمان اختلالات روانپزشکی مادام‌العمر نیست و هر اختلالی برای خود طول درمان دارد. وی افزود: در نهایت باید یادآوری کنم خیلی از افراد دلیلی برای ابتلای خود به بیماری روان پیدا می‌کنند و فکر می‌کنند، چون دلیل آن را می‌دانند نیاز به درمان ندارند، در صورتی که در درمان‌های پزشکی صرف دانستن عامل ایجاد بیماری دلیلی برای درمان نکردن نیست. انتهای پیام/
بیش فعالی چیست؟
بیش فعالی چیست؟ بیش فعالی یکی از شایع‌ترین بیماری‌هایی بوده که تمامی افراد در سنین مختلف ممکن است آن را تجربه کنند. اکثر اوقات بیش فعالی در سنین پایین مشاهده می‌شود، تا جایی که 5 درصد از کودکان 7 سال درگیر بیش فعالی هستند. کد خبر : 869119 به گزارش گروه آموزش و دانشگاه خبرگزاری علم و فناوری آنا، بیش فعالی یکی از شایع‌ترین بیماری‌هایی بوده که تمامی افراد در سنین مختلف ممکن است آن را تجربه کنند. اکثر اوقات بیش فعالی در سنین پایین مشاهده می‌شود، تا جایی که 5 درصد از کودکان 7 سال درگیر بیش فعالی هستند. بیش فعالی یک اختلال رفتاری و رشدی بوده که علائم مختلفی به همراه دارد. از اختلال در یادگیری گرفته تا اختلالات فیزیکی و بروز برخی رفتارهای غیر عادی. بیش فعالی یعنی چه؟ بیش فعالی، اختلال نقص توجه، ADHD یا همان Attention deficit hyperactivity disorder همگی اشاره به اختلال رفتاری-رشدی دارند. عارضه‌ای که اغلب اوقات در سنین پایین آغاز می‌شود. بیش فعالی که به اختصار به آن ADHD گفته می‌شود یک عارضه سلامت روان بوده که باعث بروز سطوح غیر عادی از رفتارهای تکانشی و غیر قابل کنترل می‌شود. افراد درگیر بیش فعالی در تمرکز حواس خود بر روی یک کار واحد و مشخص مشکلات اساسی دارند و قادر نیستند مدت طولانی بی حرکت یکجا بنشینند. عارضه روانی بیش فعالی می‌تواند با بیماری‌های روانی دیگری از جمله افسردگی و اختلال دو قطبی به صورت موازی اتفاق بیفتد که همین موضوع باعث شده علائمی که بیمار تجربه می‌کند شدت بیشتری داشته باشند. انواع مختلف بیش فعالی دسته‌بندی‌های مختلف این بیماری کمک کرده که پزشکان با توجه به علائم و نشانه‌ها راحت‌تر نوع بیماری را تشخیص دهند. 3 نوع شناخته شده بیش فعالی داریم که عبارت هستند از اختلال نقص توجه، بیش فعالی تکانشی و بیش فعالی ترکیبی. اختلال نقص توجه(Predominantly inattentive) افراد درگیر این بیماری مشکلات متعددی در تمرکز، اتمام یک وظیفه مشخص و همچنین دنبال کردن دستور العمل‌ها دارند. بیشتر دختران در سنین پایین درگیر این نوع بیماری می‌شوند و در صورت عدم تشخیص به موقع، این بیماری در سنین نوجوانی و بزرگسالی هم ادامه خواهد داشت. به همین دلیل لازمه کنترل بیماری، توجه کامل به تمامی الگوهای رفتاری کودک در سنین پایین است. بیش فعالی تکانشی(Predominantly hyperactive-impulsive) اغلب افرادی که درگیر نوع تکانشی هستند رفتارهایی مانند تکان دادن دست و پا، بی قراری، عدم توانایی برای منتظر ماندن و... را از خود نشان می‌دهند. در این نوع هم بیماران اکثرا با مشکل تمرکز مواجه هستند و قادر نیستند حواس خود را بر روی یک وظیفه مشخص متمرکز کنند. بیش فعالی ترکیبی(Combined hyperactive-impulsive and inattentive) نوع دیگر ADHD نوع ترکیبی آن است. همان طور که از نام این بیماری مشخص است این عارضه ترکیبی از نوع نقص توجه و بیماری تکانشی است. به علاوه اینکه نوع ترکیبی شایع‌ترین نوع بیش فعالی بوده که علائم بیمار در آن شدت بیشتری هم دارد. بنابراین افراد درگیر این نوع اکثرا علائمی مانند مشکلات تمرکز و رفتارهای تکانشی را به صورت همزمان تجربه خواهند کرد. علت بیش فعالی چیست؟ هنوز پزشکان و محققین دلیل مشخص و واحدی برای بیش فعالی پیدا نکرده‌اند. متخصصین بر این باور هستند که این بیماری ریشه عصبی داشته و ژنتیک هم در بروز آن بی تاثیر نیست. تحقیقات ثابت کرده که تغییرات سطح دوپامین هم در بروز این بیماری نقش دارند. دوپامین یک ماده شیمیایی در مغز بوده که موظف به انتقال سیگنال‌ها از یک عصب به عصب دیگر است. به علاوه اینکه در تحریک واکنش‌ها و حرکات عاطفی هم نقش دارد. علاوه بر تمامی این‌ها محققین بر این باور هستند که حجم قشر خاکستری افراد درگیر با ADHD نسبت به افراد معمولی کمتر است. همان طور که شاید خودتان هم بدانید قشر خاکستری مغز مسئول انجام برخی فعالیت‌ها از جمله گفتار، کنترل عضلات، تصمیم‌گیری و خود کنترلی است. به یاد داشته باشید که علاوه بر ژنتیک و وراثت قرار گرفتن در معرض سموم و آلاینده‌ها و همچنین مصرف الکل و دخانیات در دوران بارداری می‌توانند احتمال بروز این بیماری را چندین برابر کنند. علائم و نشانه‌های بیش فعالی کدام‌اند؟ علائم بیش فعالی در هر فرد با توجه به نوع بیماری که درگیر آن است می‌تواند متفاوت باشد. مشکلات متعدد در تمرکز و توجه به یک وظیفه مشخص فراموشکاری در مورد اتمام یک وظیفه حواس پرتی عدم توانایی برای یکجا نشستن قطع مکالمه افرادی که در حال صحبت کردن هستند پر حرفی غیر قابل کنترل عدم توانایی برای رعایت نوبت و منتظر ماندن عدم توانایی برای انجام فعالیت در آرامش و سکوت عدم توانایی برای آرام ماندن در فضای کلاس و کار از دست دادن تمرکز در حین مکالمه عدم توانایی در سازماندهی کارها و فعالیت‌های روزانه چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید؟ همان طور که دیدید علائم این بیماری در سنین پایین آغاز شده و می‌تواند از همان سال‌های اول زندگی فرد را درگیر کند، بخصوص در سال‌های اولیه تحصیل. به همین خاطر والدین باید پیگیر رفتارها و عملکرد فرزند خود در محیط بیرون از خانه هم باشند. علائم این بیماری به یکباره شدید نشده و در گذر زمان شدت پیدا می‌کنند. به همین خاطر اگر اخیرا متوجه رفتارهای غیر طبیعی از فرزند خود شده‌اید بهتر است که در این زمینه با یک متخصص اعصاب و روان مشورت کنید. به یاد داشته باشید که در صورت عدم توجه به علائم و پیگیری برای درمان ADHD این بیماری به راحتی در سنین بالاتر و بخصوص نوجوانی و جوانی پیشرفت می‌کند. راه‌کارهای درمان بیش فعالی بیش فعالی کاملا قابل درمان نیست، بلکه می‌توان به کمک روش‌های موجود آن را مدیریت و کنترل کرد. متدهای درمانی شامل دارو درمانی و روش‌های درمان رفتاری می‌شوند. اینکه پزشک از کدام روش برای درمان کمک بگیرد تا حد زیادی به نوع بیماری و شرایط بیمار بستگی دارد. هدف از روش‌های روان درمانی آگاهی فرزند و والدین نسبت به بیماری بوده و اینکه چطور می‌توانند در مورد شرایط خود و وضعیتی که تجربه می‌کنند صحبت کنند. در صورتی که بیمار به دارو درمانی نیاز داشته باشد پزشک به سراغ دو گروه دارویی می‌رود، یکی داروهای محرک و دیگری غیر محرک. داروهای محرک سیستم عصبی مرکزی را تحریک کرده و باعث افزایش ترشح دوپامین و نوراپی نفرین می‌شوند. ترشح این هورمون‌ها عملکرد مغز را بهبود می‌بخشند. در صورتی که داروهای محرک عوارض خطرناکی برای فرد بیمار داشته باشند یا اینکه تاثیر مثبتی نداشته باشند پزشک به سراغ داروهای غیر محرک می‌رود. داروهای غیر محرک هم سطح هورمون‌های موثر در عملکرد مغز و بدن را به تعادل می‌رسانند. سخن پایانی همان طور که دیدید بیش فعالی یک بیماری روانی و ذهنی بوده که می‌تواند بر عملکرد فیزیکی، یادگیری، تمرکز و حواس فرد تاثیر منفی به همراه داشته باشد. این بیماری هم در کودکان و هم در بزرگسالان مشاهده شده و راه‌کارهای زیادی برای مدیریت آن در دسترس هستند. اگر به دنبال مدیریت علائم ناشی از ADHD هستید به نکات زیر دقت کنید: دنبال کردن رژیم غذایی سالم داشتن خواب و استراحت کافی داشتن برنامه ریزی برای انجام کارها قطع مصرف بی رویه الکل و دخانیات انجام فعالیت‌های ورزشی و فیزیکی روزانه مصرف مکمل‌ها و مواد غذایی حاوی زینک و منیزیم جایگزین کردن روش‌های تشویقی به جای روش‌های تنبیهی اگر در این زمینه به اطلاعات بیشتری نیاز دارید همین حالا سری به سایت درمانکده بزنید. درمانکده علاوه بر دارا بودن یک مجله پزشکی بروز لیست کاملی از متخصصین معتبر را به همراه راه ارتباطی‌شان در اختیارتان قرار می‌دهد؛ از بهترین دکتر پوست تهران گرفته تا متخصص اطفال و غیره انتهای پیام/
