کایروپرکتیک ( توصیف , کاربرد , اهداف)

کایروپرکتیک چیست ؟

کایروپرکتیک لغتی یونانی به معنای انجام شده با دست اساسا بر این اصل استوار است که هرگاه سیستم اسکلتی به درستی تطبیق یافته و سستم عصبی عملکرد صحیحی داشته باشد ، بدن می تواند خود را درمان کند.

در راستای تحقق این هدف پزشک برای انجام دستکاری های خاص مهره ها ، از دست خود یا یک ابزار تنظیم کننده کمک می گیرد .

زمانیکه استخوان هاس ستون فقرات به درستی تنظیم نشده باشند، شرایطی تحت عنوان سابولاسیون یا دررفتگی نسبی اتفاق می افتد که در نتیجه آن انتقال سیگنال های عصبی مختل شده و با درد کمر و قسمت های دیگر بدن همراه است.

کایروپراکتیک یکی از محبوب ترین روشهای درمانی جایگزین کنونی است .

بعضی معتقدند این روند برخلاف داروهای مکمل می تواند به عنوان درمان اصلی بکار رود.

بسیاری از بیمه ها  درمان کایروپراکتیک را تحت پوشش قرار می دهند و در سال 2004  وزارت امور کهنه سربازان ایالات متحده آمریکا اعلام کرد که این درمان تحت پوشش بیمه ای این سازمان قرار می گیرد.

این روش درمانی برای معالجه درد حاد و مشکلات ستون فقرات از درد کمر و موارد شکستگی کاربرد گسترده ای دارد ، هرچند در حال حاضر مطالعاتی در زمینه فواید کایروپراکتیک در مواردی مانند عفونت گوش ، دیسمنوره ، قولنج نوزادان و سردردها میگرنی در حال انجام است.

هدف کاریوپراکتیک

بیشتر مردم در طول عمر خود کمردرد را تجربه کرده اند.

صدمات ناشی از فشار بیش از حد یا وضعیت نامناسب در هنگام نشستن از جمله شایع ترین علل کمردرد بشمار می آیند.

برحسب علت و شدت این درد می توان از راهکارهای درمانی نظیر  فیزیوتراپی ، استراحت ، مصرف دارو ،  جراحی یا مراقبت کایروپراکتیک استفاده کرد. درمان کایروپراکتیک هیچ یک از خطرات درمان جراحی یا دارویی را به همراه ندارد.

پزشکان از یک رویکرد جامع برای سلامتی استفاده می کنند.

هدف فقط تسکین بیماری کنونی نیست بلکه تحلیل علت و توصیه تغییرات مناسب در شیوه زندگی برای جلوگیری از عود مجدد است.

پزشک قبل از انجام هرگونه مداخله درمانی به تجزیه و تحلیل فایده و زیان می پردازد.

احتمال بروز نتایج نامطلوب بسیار کم است.

در بسیاری از تحقیقات کارایی و عملکرد بهتر کایروپراکتیک نسبت به بسیاری از درمان های سنتی مانند درمان سرپایی اثبات شده است.

با این روش برخی از مشکلات عصبی عضلانی به سرعت تسکین می یابند هرچند برای درمان های دیگری نیز کمک گرفت.

دستکاری ستون فقرات گزینه فوق العاده ای برای درد حاد کمر است ، هم چنین می تواند موجب تسکین درد گردن و سایر دردهای اسکلتی – عضلانی گردد.

اگرچه بیشتر کمر دردها درنهایت بدون هیچ درمانی فروکش می کنند ،اما درمان کایروپراکتیک می تواند مدت زمان لازم برای تسکین را کاهش دهد.

این روش در درمان موفقیت آمیز برخی سردردها نیز موثر است.

توصیف بیماری در کاریوپراکتیک

منشاء

دستکاری ستون فقرات در بسیاری از فرهنگ ها سابقه دیرینه ای دارد اما از دانیل دی پالمر به عنوان بنیانگذار نظریه کایروپراکتیک مدرن یاد می شود که قدمت آن به دهه 1890 بازمی گردد .

او یک درمانگر مغناطیسی بود که از دانش خود در زمینه سیستم عصبی و درمان های دستی در شرایط غیرعادی بهره گرفت. یک داستان مشهور مربوط به هاروی لیلارد ، سرایدار دفتری است که پالمر در آن کار می کرد.

این مرد از زمان آسیب دیدگی بخش فوقانی ستون فقراتش یعنی  17 سال قبل ، ناشنوا شده بود. پالمر در محل جراحت ، مهره آسیب دیده را تنظیم کرد و شنوایی لیلارد بازگشت. پالمر این نظریه را مطرح می کند که تمام سیگنال های مغزی به وسیله مجرای نخاعی به سایر قسمت های بدن مخابره می شوند و قسمت های فاقد هماهنگی یا تحت فشار باعث ایجاد علایم فیزیکی در ستون فقرات و سایر نواحی بدن می شوند.

 بنابراین بدن انسان از یک هوش ذاتی برخوردار است که بی نظمی های ستون فقرات ناشی از تداخل عصبی را درمان می کند. پس از اینکه پالمر توانست لیلارد را با موفقیت درمان کند ، بیماران دیگری نیز برای معالجه به او مراجعه کردند .

در نتیجه موفقیت های پی در پی ، پالمر به مطالعات خود راجع به ارتباط بین عملکرد بهینه ستون فقرات و سلامت طبیعی ادامه داد.

در مورد نقش سابلوکسون در بیماری ها نظرات مختلفی وجود دارد.

بی.جی. ساو آن را علت تمام بیماری ها می دانست .

سایرین با این عقیده مخالف بودند و به دنبال رویکرد فکری منطقی تری می گشتند تا پایه واساس آموزش کایروپراکتیک را گسترش دهند.

از سال 1910 تا 1920 کالج های کایروپراکتیک بسیاری تاسیس شد. نوآوران دیگر ، از جمله جان هوارد ، کارل کلیولند ، ارل هوموود ، جوزف جانسی ، هربرت لی و کلود واتکینز نیز به پیشرفت این حرفه کمک کردند.

امروزه نظریه های پالمر کاربرد چندانی ندارند.

بسیاری از متخصصان کایروپراکتیک معتقدند می توان  طریق درمان کایروپراکتیک درد کمر را تسکین داد و حتی بیمارانی که سابولاکس قابل توجهی ندارند سلامت خود را باز می یابند. تحقیق و توسعه علمی کایروپراکتیک رو به افزایش است .

احتمالا قرن بیست و یکم شاهد اثبات و تایید مفاهیم متافیزیکی مانند هوش ذاتی خواهد بود.

علاوه بر پالمر افراد زیادی در توسعه نظریه و تکنیک کایروپراکتیک نقش داشتند.

برخی از آن ها تلاش کردند تا روندهای درمانی متنوع و گوناگونی را ابداع کنند که ریشه در کایروپراکتیک داشته باشند ازجمله  کایروپراکتیک McTimoney-Corley ، دستکاری کرانیوساکرال ، نفراپاتی و اصول مکانیزم کاربردی.

استئوپاتی یکی دیگر از رشته های کل نگری است که از دستکاری ستون فقران و سیستم اسکلتی – عضلانی به عنوان بخشی از درمان استفاده می کند ، اما حیطه آموزش استئوپاتی بیشتر شبیه M.D است .

معاینه اولیه

بررسی اولیه کایروپراکتیک اغلب تاریخچه پزشکی و معاینه فیزیکی است .

باید سوالاتی در مورد شکایت فعلی بیمار ، مشکلات بهداشتی مزمن ، سابقه خانوادگی بیماری ، عادتهای غذایی ، دریافت مراقبت های پزشکی و هرگونه دارویی که در حال حاضر مصرف می شود ، مطرح گردد .

به علاوه لازم است شکایت فعلی بیمار برحسب مدت زمان ایجاد مشکل ، چگونگی پیشرفت آن و اینکه آیانتیجه جراحتی است یا به طور خودبه خودی اتفاق افتاده ، مشخص شود. جزئیات نحوه آسیب دیدگی باید ارائه شود.

در معاینه فیزیکی پزشک از طریق مشاهده و لمس بررسی می کند که آیا در ناحیه مبتلا التهاب یا تطابق ضعیفی وجود دارد یا خیر. ارزیابی دامنه حرکتی نیز توصیه می شود.

در ستون فقرات ، کم تحرکی (تثبیت) یا تحرک بیش از حد می تواند مشکل آفرین باشد

.  تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی در برخی موارد برای بررسی عفونت یا سایر موارد بهداشتی که ممکن است نیازمند روش درمانی دیگری باشد ، مفید است.

بسیاری از پرشکان در معاینه اولیه پرتونگاری با اشعه ایکس را تجویز می کنند.

دستکاری

در هنگام دستکاری ستون فقران به طور کلی از دست ها استفاده می شود ، هرچند  برخی از پزشکان ممکن است از یک ابزار تنظیم استفاده کنند.

تنظیم کلاسیک شامل فشار کم دامنه و سریعی است که معمولا باعث ایجاد صدای بی دردی می شود و دامنه حرکنی مفاصل را بهبود می بخشد. ممکن است بیمار روی میزی با طراحی مخصوص دراز بکشد تا پزشک بهتر به موقعیت درمانی مناسب دسترسی داشته باشد.

برخی از تنظیمات شامل دستکاری کل ستون فقرات یا بخش های زیادی از آن است ؛ در برخی موارد نیز حرکات محدودی که برای تاثیر گذاری بر یک مفصل واحد طراحی شده اند ،انجام می می شود.

کشش ، تراکشن و دستکاری آرام تکنیک های دیگری هستند که می توان از آن ها جهت بازیابی یکپارچگی ساختاری و رفع تداخل عصبی استفاده کرد.

در رویکرد جدید کاربرد  فناوری با مراقبت کایروپراکتیک سنتی اجرا می شود.

طبیب مفصلی قادر است با استفاده از دستگاه دستی که به ستون فقرات یا مفاصل فشار داده می شود ، نه تنها با دست بلکه با تجهیزات رایانه ای که از فرکانس های هارمونیک برای تشخیص عدم تطابق ستون فقران بهره می گیرند ، محل نقص را شناسایی ودرمان کند. هرچند این فناوری جدید در سال 2004 زیاد مورد استقبال قرار نگرفت.

طول درمان

تعداد درمان های کایروپراکتیک مورد نیاز برحسب عوامل مختلف ، متفاوت است. به طور کلی در شرایط درد مزمن ، شدید یا همراه با یک مشکل بهداشتی دیگر روند درمان طولانی تر خواهد بود.

طول درمان بیمارانی که سلامت عمومی خوبی ندارند احتمالا بیشتر خواهد بود. برخی جراحات ذاتا نیاز به درمان بیشتری دارند. مراقبت در سه مرحله انجام می شود.

در ابتدا تعداد مراجعات با هدف تسکین فوری درد زیاد است.

در مرحله بعد ، بیمار برای ادامه روند بهبودی و جلوگیری از عود به مرحله توانبخشی می رود. سرانجام ممکن است در صورت لزوم جهت حفظ سلامتی از درمان های دوره ای همراه با تغییر سبک زندگی استفاده شود.

مراقبت های پیگیری

پیگیری روند درمانی اهمیت بسزایی دارد.

اگر آسیب دیدگی در نتیجه عدم تناسب اندام اتفاق افتاده باشد باید یک برنامه ورزشی و غذایی تجویز شود.

درمان خانگی شامل مواردی مانند داروهای ضد التهابی و کمپرس آب گرم یا سرد  مفید خواهد بود. توجه آگاهانه به وضعیت نشستن به برخی بیماران کمک می کند از بروز آسیب دیدگی مشابه در آینده پیشگیری کنند و پزشک نیز باید تشخیص دهد کدامیک از وضعیت های نشستن به اصلاح نیاز دارند.

یک شیوه زندگی بی تحرک ، به ویژه اینکه مدت زمان زیادی را نشسته باشید ، به احتمال زیاد در انحطاط وضعیت بدن نقش داشته و ممکن است فرد را مستعد کمردرد و آسیب دیدگی کند.

انواع پزشکان

  برخی پزشکان به منظور حذف سایر شرایط از دستکاری ستون فقرات استفاده می کنند وبه عنوان کایروپراکتورهای مستقیم شناخته می شوند.

برخی دیگر انواع روش های درمانی مانند ماساژ ، مداخله تغذیه ای یا درمان با ویتامین های گیاهی یا داروهای هومئوپاتی را به صورت ترکیبی اجرا می کنند.

به علاوه از ایده های سایر روش های سنتی مراقبت بهداشتی بهره می گیرند. این گروه را ترکیب کننده ها می نامند.اکثریت قریب به اتفاق کایروپراکتورها ، شاید 85٪ در این دسته دوم قرار می گیرند.

آماده سازی

بیماران باید با ذهن باز وارد کلینیک کایروپراکتیک شوند تا به حداکثر نتیجه دست یابند.

موارد احتیاط

 کایروپراکتیک برای بیماری های به شدت دژنراتیو مناسب نیست و ممکن است به جراحی یا درمان دارویی نیاز باشد.

بسیاری از مشکلات ستون فقرات با این روش قابل درمانند اما این در مورد شکستگی ها صدق نمی کند.

اگر بیمار داروهای ضدانعقاد خون مصرف کند یا مواردی مثل پوکی استخوان یا هر شرایطی که باعث تضعیف استخوان ها شود ، باید از قبل به پزشک اطلاع دهد.

می توان با بررسی تاریخچه پزشکی یا معاینه فیزکی به این گونه اطلاعات دست یافت.

علاوه بر شکستگی ها ، سندرم داون برخی از نقایص مادرزادی و برخی از انواع سرطان از جمله مواردی ممنوعیت درمان کایروپرکتیک هستند.

در موارد نادر ممکن است شکستگی یا دررفتگی رخ دهد.

به علاوه احتمال ضعیف سکته مغزی وجود دارد اما براساس برآوردها احتمال این اتفاق بیشتر از   2.5 مورد در هر یک میلیون درمان نیست.

بیماران نباید به پزشکانی که اصرار به انجام پرتونگاری پرهزینه و ویزیت های مکرر دارند ، مراجعه کنند.

کاربرد گسترده و مکرر این روش به ویژه در بیشتر موارد کمر درد ، از نظر علمی قابل توجیه نیست. صدمات  حاد یا احتمالا شدید مانند آسیب های ناشی از تصادفات رانندگی با اشعه X قابل تشخیص است.

عوارض جانبی

 ناراحتی موضعی به صورت درد و اسپاسم چند روز پس از انجام درمان کایروپراکتیک طبیعی است .همچنین ممکن است برخی از بیماران سردرد یا خستگی خفیفی را تجربه کنند که به سرعت برطرف می شود.

بررسی و پذیرش عمومی

در دهه 1970 انجمن پزشکی آمریکا (AMA ) رویکرد بسیار خصمانه ای نسبت به کایروپراکتیک داشت.

اعضای این انجمن ارتباط با کایروپراکتورها را امری غیراخلاقی می دانستند.

خوشبختانه در حال حاضر این روند تغییر کرده است و  از سال 2000 ، بسیاری از پزشکان آلوپاتیک یا درمانگران سنتی بیماران خود را به کایروپراکتورها ارجاع می دهند. عموم مردم کاملاً طرفدار درمان کایروپراکتیک هستند و بسیاری از آن ها برای درمان کمردرد این روند درمانی را ارجح می دانند. 

مطالعات از کاربرد دستکاری ستون فقرات برای تسکین کمر درد شدید حمایت می کنند.

برخی شواهد روایی از اثربخشی این روند درمانی برای یماری های غیر مرتبط با مشکلات اسکلتی-عضلانی حکایت دارند اما اطلاعات پژوهشی کافی برای پشتیبانی از این ادعا وجود ندارد.

از سوی دیگرکایروپراکتورها می توانند با کاربرد روش هایی به جز دستکاری ستون فقرات ، مشکلات و بیماری های غیرمرتبط با ساختار اسکلتی را درمان کنند.

 باوجود اینکه اکثر  کایروپراکتورها فعالیت خود را به مشکلات ستون فقرات و مفاصل محدود می کنند ، اما برخی دیگر مدعی اند که قادرند بیماری هایی را که ارتباط نزدیکی با کمر یا سیستم اسکلتی عضلانی ندارد نیز درمان کنند.

برای مثال می توان به آسم اشاره کرد.

برای اثربخشی احتمالی این شرایط ، دست کم سه توضیح احتمالی وجود دارد.

اول اینکه شاید این مشکل به خاطر فشار به اعصاب باشد که در نتیجه سرگیجه ، غش و سردرد بوجود می آید .

در گروه دوم ، درمان کایروپراکتیک ممکن است درد یا اسپاسم ناشی از روند بیماری را تسکین دهد – آسم ، برونشیت ، سرفه و پنومونی یا عفونت ریه از جمله این بیماری ها هستند .  درمان کایروپراکتیک در کاهش ناراحتی های دوران بارداری نیز موثر است.

کایروپراکتور دقیقاً چه کاری انجام می دهد؟

به بیان ساده تر ، کایروپراکتورها متخصصان مراقبت های بهداشتی هستند که در درمان و تشخیص اختلالات عصبی و عضلانی تخصص دارند.

آن ها در زمینه تکنیک های تنظیم و انطباق دستی آموزش می بینند و سپس از این روش ها در تطبیق ستوت فقرات و از بین بردن ناهمترازی ها استفاده می کنند.