ابزار‌هایی که پس از جراحی در بدن بیماران باقی می‌مانند

باشگاه خبرنگاران جوان – با اعلام مرکز ملی اطلاعات بیوتکنولوژی آمریکا (NCBI)، تخمین زده می شود که ابزار‌های جراحی در داخل بدن بیماران بین ۰.۳ تا ۱.۰ در هر ۱۰۰۰ عمل شکمی باقی می‌مانند.

انجام هر نوع جراحی حتماً استرس زا خواهد بود؛ اما اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، بهبود خواهید یافت و می‌توانید به کار‌های روزمره خود بازگردید.

زمانی که جراحان با سهل انگاری عمل می‌کنند، بهبودی اغلب دچار مشکل می‌شود. یکی از رایج‌ترین سهل‌انگاری‌ها ، جا گذاشتن ابزار‌های جراحی در بدن بیماران است. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، ممکن است اقدامات اضافی برای برداشتن تجهیزات، مورد نیاز باشد که می‌تواند به طور قابل توجهی روند بهبودی را طولانی کند و صورت حساب‌های پزشکی را افزایش دهد.

طبق تخمین NCBI از ۲۸ میلیون عمل سالانه در سراسر کشور آمریکا، ۱۵۰۰ مورد از ابزار‌های جراحی باقی مانده وجود دارد. ابزار‌ها اغلب در شکم، خلف صفاق و لگن باقی می‌مانند.

بسته به روش، یک جراح می‌تواند از بیش از ۲۵۰ ابزار و ابزار جراحی مختلف در طول یک عمل استفاده کند. اگر جراح یا تکنسین جراحی که مسئولیت نگهداری از ابزار‌ها را بر عهده دارد، توجهی نداشته باشد، به راحتی می‌توان ردیابی تجهیزات را از دست داد. برخی از رایج‌ترین اشیایی که در داخل بدن بیماران باقی می‌مانند شامل اسفنج، چاقوی جراحی، قیچی، نوک تخلیه، سوزن، گیره، فورسپس، اسکوپ، ماسک و دستکش جراحی، لوله و دستگاه‌های اندازه‌گیری هستند.

ردیابی اسفنج ها به ویژه، سخت است؛ زیرا از آن‌ها برای جذب خون در حین جراحی استفاده می‌شود. به این ترتیب، آن‌ها تمایل دارند پس از استفاده با اندام‌ها با بافت‌های بیمار ترکیب شوند. خطای انسانی اولین دلیلی است که باعث می شود ابزار جراحی بعد از عمل در داخل بدن بیماران باقی بماند. شمارش نادرست ممکن است نتیجه خستگی، سیستم‌های مدیریت نامناسب یا بی تجربگی در موارد اضطراری جراحی باشد.

علاوه بر خطای انسانی، عوامل متعددی وجود دارد که احتمال جا ماندن تجهیزات را افزایش می‌دهند. این عوامل خطر عبارتند از نیاز به چندین عمل جراحی، روش‌هایی که بیش از یک تیم جراحی را شامل می‌شود، جراحی‌هایی که مقدار قابل توجهی از دست دادن خون را شامل می‌شود و اگر شاخص توده بدنی بیمار بالا باشد.

پیامدها، درد، و روش‌های مرتبط با وسایل جراحی باقی‌مانده بسته به آنچه که پشت سر گذاشته شده است، بسیار متفاوت است. عفونت، درد شدید، آسیب اندام‌های داخلی، مشکلات گوارشی، تب، تورم و انسداد ممکن است، رخ دهند.

در بدترین موارد، یک جسم خارجی باقی مانده در داخل بدن می‌تواند منجر به مرگ شود. به منظور اجتناب از این عواقب، برای تیم‌های جراحی ضروری است که تمام تلاش خود را انجام دهند تا از گذاشتن ابزار در بدن بیماران خودداری کنند. این می‌تواند شامل استفاده از فناوری ردیابی اسفنجی باشد؛ جایی که اسفنج‌ها با بارکد هستند و هنگام استفاده اسکن می‌شوند.

فناوری شامل فرکانس رادیویی وجود دارد که می‌تواند اسفنج‌ها، حوله‌ها و سایر اشیاء را در صورتی که قبل از بسته شدن در داخل بیمار هستند، از طریق اشعه ایکس علامت‌گذاری کند.

در آمریکا در صورت رخ دادن این قصور پزشکی، قانون حامی بیمار خواهد بود.

منبع: سایت گولدن